Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Θλίψη. Πόνος. Οργή. Τα συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν αντικρίζοντας την εικόνα της πύρινης τραγωδίας, μυρίζοντας την στάχτινη αποφορά της καταστροφής, ακούγοντας τις κραυγές απόγνωσης των πληγέντων και την απελπισία στα μάτια των διασωστών.
Συγκλονισμένος από το πρωτοφανές σκηνικό θες να σωπάσεις, να συλλογιστείς, να προσευχηθείς, να αναζητήσεις την ελπίδα. Όμως ταυτόχρονα σε κατακλύζει η ένταση της διάθεσης επίρριψης ευθυνών. Πώς ν’ αποφύγεις την καταγγελία, την μομφή;
Πώς να αποδεχτείς βουβά τον ρόλο του στρατηγού ανέμου; Πώς να συναινέσεις στην φυσικότητα του φαινομένου; Πώς να αποφύγεις τους συνειρμούς και τα πιο ευφάνταστα σενάρια για στοχευμένα και προσχεδιασμένα πολλαπλά χτυπήματα;
Τα καιρικά στοιχεία παίζουν τον δικό τους καταλυτικό ρόλο κι οι εμπρηστές μονο τυχαία δεν επιλέγουν τις ημέρες που θα χτυπήσουν. Βρίσκουν την τέλεια συγκυρία και σπέρνουν τις φλόγες όταν είναι σίγουροι ότι θα προκαλέσουν την μέγιστη ζημιά.
Όμως οι βλέψεις τους είναι διαχρονικά γνωστές, οι πράξεις τους αναμενόμενες όπως και τα χρονικά διαστήματα που εμφανίζονται. Κι αν κανείς δεν μπορεί, τις περισσότερες φορές, να καταλογίσει ιδιαίτερες ευθύνες στην Πυροσβεστική που με σχετικά λιγοστά μέσα αντιμετωπίζει καταστάσεις που συχνά την ξεπερνούν, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την κεντρική εξουσία.
Η τοπική αυτοδιοίκηση και οι κυβερνητικές δομές οφείλουν να κατανοήσουν κάθε πτυχή του ζητήματος,να ξεπεράσουν τις όποιες διοικητικές αγκυλώσεις και να συνεργαστούν ώστε με προνοητικότητα και διορατικότητα να αντιμετωπιστούν οι βαθύτερες αιτίες.
Η εξάλειψη της άλογης, παράνομης δόμησης σε δύσβατα σημεία ακόμη και μέσα σε δασικές περιοχές. Η δημιουργία και συντήρηση αντιπυρικών ζωνών. Η προμήθεια επαρκών σύγχρονων μέσων πρόληψης και παρακολούθησης με την τεχνολογία να προσφέρει πλέον μια σειρά καινοτόμων μεθόδων.
Πέρα όμως από την τεχνοκρατική προσέγγιση μεγάλη σημασία έχει και η επικοινωνιακή προσέγγιση της εξουσίας. Ο τρόπος που αποδεικνύουν έμπρακτα το πόση ενσυναίσθηση διαθέτουν, το πόσο κατανοούν την ανθρώπινη, συναισθηματική πλευρά των γεγονότων.
Είναι τουλάχιστον πρόκληση να βλέπεις τον πρωθυπουργό της χώρας σου να στήνει τηλεοπτική φιέστα, με σενάριο, ηθοποιούς και σκηνοθέτες, την στιγμή που μετράμε το ένα μετά το άλλο τα πτώματα. Αποτελεί εκνευριστική παραφωνία η εικόνα του Τσίπρα να παριστάνει, σε απευθείας μετάδοση, τον διαχειριστή μιας κατάστασης που δεν κατανοεί και να εκστομίζει άσκοπες κοινοτοπίες προσδοκώντας να οικοδομήσει το κοινωνικό του προφίλ.
Ας τελειώσει αυτό το μαρτύριο με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Ας βρεθούν οι τρόποι οι πληγές να επουλωθούν το ταχύτερο δυνατόν. Κατόπιν θα πρέπει επιτέλους να γίνει μια ειλικρινής συζήτηση για τις απαιτούμενες δράσεις. Μια συζήτηση που δεν θα επιτρέψει στις ευθύνες να παρασυρθούν και πάλι σαν τις στάχτες από τον αγέρα.
Από το lastpoint.gr